De eerste dagen - deel 2

Na het bezoek aan de Perito Moreno, zijn we naar Lago Roca gereden. Naar de Perito Moreno was de weg nog geheel geasfalteerd, naar Lago Roca kregen we te maken met de Argentijnse “ dirt roads”. Dat leek ons een hele uitdaging met ons kleine Renaultje, maar allengs werden we zelfverzekerder en gingen ook daar met flinke vaart overheen. Wist je dat hoe harder je rijdt, hoe minder hobbels je voelt? We hebben onderweg diverse bijzondere vogels gezien (en kunnen fotograferen) en ook een heleboel soort van grote hazen. Het Lago Roca meer was uiteindelijk niet zo heel spannend, maar de weg ernaartoe en terug naar El Calafate was heel mooi.

Dinsdag 20 november gingen we naar het noorden om Lago Azul en La Leona (versteend bos] te gaan zien. We hadden het al gehoord, maar inderdaad onderweg heeben we veel guanaco’s gezien, een soort wilde lama’s. Helaas konden we ze niet van dichtbij zien omdat (gelukkig) overal langs de autoweg hekken staan om te voorkomen dat de wilde dieren op de weg komen. Bij La Leona gingen we weer een ‘dirt road’ op om naar een punt te gaan waar je een mooie wandeling kon maken. Onderweg hebben we meerdere karkassen van guanaco’s gezien en op een gegeven ogenblik kwamen we langs een vlakte waar niet alleen botten maar ook nog intacte recent overleden lama’s lagen Heel bizar! Je vraagt je dan af waarom ze daar zijn doodgegaan...

De weg naar het wandelpunt was fascinerend met steeds veranderend landschap. We moesten ook over een spannende brug met planken in de lengte  (alsof de brug het anders niet zou houden). Echter tijdens de rit werd het vóór ons steeds donkerder, er viel steeds meer regen en de brandstofmeter liep nogal terug. Wij houden wel van avontuur, maar we moesten nog zeker 30 km tot het eindpunt en waren al anderhalf uur niemand meer tegengekomen. Daarom besloten we maar het zekere voor het onzekere te nemen en niet te riskeren ergens met lege tank te komen staan. Dus zijn we dezelfde weg weer terug gereden. (Zie het filmpje waarin Daniëlle de auto over de spannende brug heen manoeuvreert.)  

We wilden nog in La Leona het versteende bos gaan bekijken. Helaas zat ook dit  tegen, want het bos bleek alleen toegankelijk wanneer je met een georganiseerde excursie vanuit El Calafate ging. We hebben nog wel een empanada gegeten maar zijn dus eigenlijk onverrichterzake terug gereden. Hoewel, we hebben echt weer adembenemende landschappen en prachtige meren gezien. Je moet er van houden, maar zo’n desolaat landschap heeft wél iets!

Terug in El Calafate hebben we eerst getankt. Daarna hebben we een wandeling gemaakt in een vogelgebied met o.a. een heleboel flamingo’s en nog diverse andere -ons onbekende- vogels. 

Terug in ons huisje hebben we lekker wat ontspannen en ’s avonds hebben we onze eerste Argentijnse steak gegeten (minstens 300 g heel mals vlees), El Calafate kenden we inmiddels op ons duimpje (overigens heel veel honden hier, lieve maar ook het soort dat onder je auto wil springen en die van de hondentelefoon ( zie De 101 Dalmatiërs)).