De laatste dagen

Zaterdag 8 december was onze ‘vrije’ dag. We hebben het grootste deel van de dag aan het zwembad gezeten, lekker wat lezen en luieren. Tussendoor hebben we een drie-gangen maaltijd genuttigd als lunch omdat we ’s avonds rond etenstijd zouden vliegen. Helaas hadden wij aan het eind van de dag beiden een verbrande rug. Eerder hadden we nog opmerkingen gemaakt over een mevrouw met een verbrande rug en we dachten dat wíj heel voorzichtig geweest waren, maar onze rug had vóór Iguazu nog geen zon gehad, dus het was toch te snel gegaan. Om acht uur ’s avonds vlogen we van Iguazu naar Buenos Aires, waar we ons per taxi naar het hotel lieten brengen (de informatiebalie vertelde ons dat dat goedkoper was dan per bus). Het was een modern hotel aan de noord-oost kant van Buenos Aires, centraal gelegen voor diverse bezienswaardigheden.

Zondag 9 december hadden we een rondleiding per fiets door Buenos Aires. We hadden deze tip gekregen van twee Nederlandse dames die we bij de watervallen ontmoet hadden en die met een groepsrondreis mee waren. De tour werd gegeven door een Nederlandse jongeman die sociale geografie had gestuurd en nu in Buenos Aires werkte als gids en als huiswerkbegeleider in een achterstandswijk. Het was een tour van 4.5 uur maar die vloog voorbij o.a. door wat we allemaal te horen kregen. Hij vertelde dat de oorspronkelijke bewoners van Argentinië bijna allemaal uitgemoord waren en de huidige Argentijnse bevolking van een mix van komaf is. Er zijn veel Italianen naar Argentinië gemigreerd wat ook te horen is in de taal (bijv. men zegt ciao in plaats van adios, en bon dia ipv buenos dias) en blijkt uit de vele Italiaanse restaurants. Qua bouwstijl is er in Buenos Aires in de 19e eeuw veel gekopieerd uit Frankrijk. De Engelsen hebben de trein in Argentinië geïntroduceerd en daarom rijdt ook de tram links. Verder vertelde hij dat er behalve nazi’s ook veel joden met Duits klinkende achternamen naar Argentinië zijn geëmigreerd. Onze gids ging ook uitgebreid in op de Falkland oorlog, en waarschuwde ons niet die naam te gebruiken maar ‘Islas Malvinas’ en de relatie met de overwinning van Argentinië in de voetbalwedstrijd tegen Engeland dankzij Diego Maradonna. Nog steeds kun je in de wijk La Boca (de wijk met de gekleurde huisjes) op de foto met Maradonna look-alikes, en natuurlijk ook met tango-dansers. De gids leidde ons verder langs de haven bij de Rio de la Plata (zilver-rivier omdat er oorspronkelijk veel zilver over vervoerd werd) waar nu geen vrachtverkeer meer komt maar ter decoratie nog steeds oude kranen staan en de pakhuizen verbouwd zijn tot appartementen. Naast een brug ontworpen door de bekende Spaanse architect Santiago Calatrava staat een kopie van het beeldje van Anne Frank uit Amsterdam, en we hebben ook het beeldje met fontein gezien dat door Nederland geschonken is (maar slecht onderhouden wordt). Onze gids vertelde ook dat de tango (wat niet alleen dans maar ook muziek/zang is) oorspronkelijk voornamelijk door de armeren werd uitgeoefend. Pas toen met name de elite in Frankrijk aangaf het interessant te vinden, nam ook de belangstelling in Argentinië zelf toe. Carlos Gardel is de tango-held van de jaren ’20 en ’30 en zijn portret is nog op veel plaatsen te zien. Verder heeft de componist en bandoleon speler Astor Piazolla de tango naar een hoger niveau getild door een soort combinatie met klassieke muziek te maken (het bandoleon stuk gespeeld op de bruiloft van Willem-Alexander en Maxima is van zijn hand). We kregen ook nog een mooie uitdrukking over de tango mee: het is “een verticale expressie van een horizontaal verlangen”. De rondleiding werd afgesloten met een bezoek aan het Plaza del Mayo, bekend van de protesten van de ‘dwaze moeders’ en tegenover het (roze) regeringsgebouw. Ook hier kregen we weer uitgebreide achtergrond informatie en belichting van andere kanten. Zo vertelde de gids o.a. dat er nog 8 dwaze moeders over zijn die iedere week protesteren (rondjes lopen op het plein), maar twee afgezonderd van de andere omdat ze vinden de andere zich voor allerlei politieke doeleinden laten gebruiken.

Na deze rondleiding zijn we naar de begraafplaats van Recoleta gelopen. Deze bestaat uit graftomben, sommige heel mooi, andere al zwaar ingestort. In een aantal gevallen kon je de kisten zien staan. Hier ligt ook Evita Perón begraven die op 33 jarige leeftijd aan baarmoederhalskanker is overleden. Evita heeft veel goeds gedaan voor het arme Argentijnse volk, echter vertelde onze gids dat naar verluid na WOII Evita ook een rol gespeeld heeft bij het naar Argentinië halen van hoogopogeleide nazi’s omdat haar man daarmee het technologie niveau wilde opkrikken, dus ook hier weer een andere kant.

Maandag 10 december was onze laatste dag in Argentinië. We hebben de ochtend besteed aan het kopen van cadeautjes voor het thuisfront, al bleek dat lastig want de bekende San Telmo markt bleek grotendeels gesloten op maandagochtend en veel winkels ook. Uiteindelijk is het ons in Calle Florida (een soort Kalverstraat) gelukt nog een paar leuke dingetjes te vinden. Toen terug naar het hotel en vandaar per taxi naar het internationale vliegveld Ezeiza. We vertrokken tegen half vijf en na een voorspoedige vlucht landden we rond kwart over negen ’s morgens op Schiphol. Omdat de A4 helemaal vastzat, namen we de trein en werden we bij Laan van NOI met open armen opgewacht door onze mannen.

Onze evaluatie van deze vakantie was kort maar bondig: we hebben het geweldig gevonden en durven zeker nog wel een vakantie met elkaar aan!