San Carlos de Bariloche
29 november 2018 - Bariloche, Argentinië
Woensdag 28 november was een reisdag. Met een gewassen en volgetankte auto reden we naar vliegveld in El Calafate. Na inleveren van de auto hadden we nog tijd voor een kop koffie/warme chocolademelk, voor we gingen inchecken. Hoewel we verhalen gehoord hadden hoe onbetrouwbaar de Argentijnse maatschappijen waren en er eerder de week gestaakt was, vertrok deze vlucht nagenoeg op tijd en landden we circa anderhalf uur later in San Carlos de Bariloche (of kortweg Bariloche). We hadden de dag ervoor nog een huurauto geregeld, en ook hier verliep het ophalen daarvan weer voorspoedig. Wel werd ons uitgebreid op het hart gedrukt absoluut niets in de auto achter te laten wanneer we die ergens parkeerden. Blijkbaar zijn autoinbraken hier aan de orde van de dag. In Bariloche was weer enig zoekwerk nodig om onze Airbnb te vinden. De kaarten blijken niet alle wegen weer te geven, of wegen lopen anders dan op de kaart. Daarnaast leken de wegen in de buurt van onze Airbnb op een maanlandschap, inclusief gigantische gaten, waar de gepaste snelheid maximaal 5 km/u was. Na diverse rondjes vonden we het juiste adres, waar we allerhartelijkst ontvangen werden door Rosa en blij verrast waren door ons schattige houten huisje. Na bij de dichtstbijzijnde supermarkt boodschappen gedaan te hebben, hebben we die middag nog heerlijk ontspannen in de tuin gezeten in de zon (en geen wind!) in korte broek en topje met een lekker glas Argentijnse wijn. ‘s Avonds hebben we voor de verandering zelf gekookt (gigantische kippenpoten uit de oven) en zijn we lekker in bed serie gaan kijken.
Donderdag 29 november hebben we eerst bij het tourist information office in Bariloche informatie gehaald over wandelingen in de omgeving. Daarna zijn we naar het Llao Llao park gereden om daar een rondwandeling van officeel 9 km te maken. Wat een ander landschap dan in El Calafate! We liepen tussen gigantische hoge bomen, waaronder op sommige plekken bamboe groeide, zagen bomen met kaneelkleurige stammen (arrayanes) en Zwitsers aandoende meertjes met bergen op de achtergrond. Met de diverse uitstapjes naar uitzichtspunten, meertjes en stranden hadden we na afloop zo’n 13 tot 15 km gelopen (de smart watches van Daniëlle en Bettina blijken niet hetzelfde aantal kilometers te geven). Gelukkig zaten er dit keer niet veel beklimmingen en afdalingen in, want de benen voelden nog steeds zwaar aan.
Dit gebied is het bekendste wintersportgebied van Zuid-Amerika (Willen-Alexander en Maxima schijnen hier ook wel te komen ski-en) en het barst hier dan ook van de hotels. Dat maakt het wel erg toeristisch, maar mooi is het wel. Opvallend is de brem die hier bijna overal langs de weg groeit en alles ’s zomers geel kleurt.
‘s Avonds hebben we weer zelf gekookt maar helaas was het niet warm genoeg om nog buiten te zitten.
Geniet nog even samen van al dit moois, we kijken uit naar jullie volgende verhaal.
Roos en Sebas
mooie reis gewenst,liefs en groeten van:
Cathrien.