De Tuinroute

Het lijkt wel of bij iedere accomodatie de internetverbinding slechter wordt, en daardoor is het schrijven van de blogs ook een beetje blijven hangen.

We hadden in St. Lucia nog graag een boottocht willen maken om dolfijnen en haaien te spotten, en we hadden ook nog een avond-safari geboekt, maar beide gingen helaas niet door wegens gebrek aan belangstelling. Wel hebben we nog een wandeling naar en op het strand in de buurt gemaakt en lekker bij en in het zwembad gelegen (Bettina met arm boven water). Op 9 maart zijn we doorgereisd, eerst met de auto naar het vliegveld bij Durban, vlucht van Durban naar Port Elizabeth, andere auto opgehaald en (klein stukje) doorgereden naar ons eerste verblijf. Dit was bedoeld als tussenstop en er is ook niet echt veel te melden over Port Elizabeth, behalve dat we er lekker Japans hebben gegeten.

Vrijdag 10 maart zijn we doorgereden naar één van onze belangrijkste doelen langs deze route: het Tsitsikamma National Park. We hadden besloten niet in een (dure)  cabin in het park te gaan zitten, maar in een idyllisch gelegen B&B in het plaatsje Stormsrivier. Helaas hebben we nog niet de beloofde apen in de tuin gezien, maar het is weer een heel mooi plekje (alleen belabberde wifi, we doen veel op de aangeschafte SIM kaart, maar ook daarmee hebben we problemen: of de 3G/4G valt uit of de (oude) telefoon waarin die SIM kaart zit. Vrijdagmiddag hebben we lekker bij het zwembad zitten lezen en 's avonds hebben we in het restaurant van de accommodatie zelf gegeten. Ondanks de superslechte wifi hier, konden we op deTV in de kamer zowaar Netflix kijken. De film was zo spannend dat we beiden tot het eind de ogen open hebben gehouden.

Zaterdag gingen we wandelen in Tsitiskamma. De kust is het mooiste met ruige rotsformaties waar de zee tegenop slaat. Daarlangs loopt een trail naar een mooie waterval, de Waterfall Walk. Bettina kan haar rechterarm inmiddels weer behoorlijk vrij bewegen (met brace om de pols) en met in de linkerhand een wandelstok werd met frisse moed aan de wandeling begonnen. Het weer was mooi en het pad goed te doen. Tot zo'n 1.5 km.... Toen was er niet meer echt sprake van een pad, maar van rotsblokken. Na heel voorzichtig zo'n 100 meter voort geklauterd te hebben, kwam er zicht op nog een heleboel meer rotsblokken. Daniëlle ging op verkenning, en kwam terug met de constatering dat het alleen nog maar moeilijker werd. De knoop was snel doorgehakt: zonder volledig gebruik van twee handen was dit niet verantwoord. Dus zijn we terug gewandeld zonder de waterval gezien te hebben. Wel zijn we daarna nog naar de hangbruggen bij de Stormsrivier gegaan. Dit pad ging ook op en neer, maar dan wel via netjes aangelegde 'board walks' (vlonderpaden) en trappen. Wij zijn dol op hangbruggen, maar eigenlijk waren ze minder spectaculair dan we op basis van de beschrijvingen verwacht hadden. De lunch die we halverwege deze wandeling gepland hadden, pakte ook al niet helemaal goed uit: de meegebrachte droge noedels wilden maar niet zacht worden in het inmiddels niet meer zo hete water. Dus toen hebben we na de terugwandeling maar in het restaurant daar gegeten. 's Avonds hebben we in een jaren zestig restaurant gegeten (met Cadillacs in de zaak), maar dat waren na de lunch slechts bescheiden hapjes.

PS Foto's volgen weer wanneer er betere internetverbinding is. 

PPS Bettina heeft het stokje van de blogs weer over genomen, afgezien van wat meer typfouten dan normaal gaat het al redelijk goed met de vingers